De werking van de atoombom lijkt op de splijting van uranium of plutonium. Dit zijn zeer zware elementen die zeer veel energie afgeven wanneer ze worden gespleten. Dit komt doordat de brokstukken die overblijven na de splijting samen net iets minder zwaar zijn dan het geheel waaruit ze zijn ontstaan. Er mist dus een klein beetje massa. Deze massa is tijdens de splijting volledig omgezet in energie.
Om een atoomkern zoals uranium of plutonium te splijten zijn neutronen nodig. Wanneer een neutron hard op de kern van een uranium- of plutoniumatoom botst, zal deze atoomkern uiteenvallen in twee brokstukken. Bovendien ontstaan er bij deze splijting weer drie nieuwe neutronen die weer kernen kunnen splijten. Normaal vliegen deze neutronen weg zonder andere kernen te raken. Maar wanneer er genoeg uranium of plutonium dicht op elkaar gepakt zit zullen deze neutronen wel degelijk andere kernen raken en daarmee dus een kettingreactie op gang brengen. Dit gebeurt zo snel dat binnen in een enorm korte tijd miljarden atoomkernen tegelijk worden gespleten. De energie die vrijkomt bij deze kettingreactie is de basis van een atoombom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten